Vrijwilligerswerk, kiezen van een menu & Chichi

!Ola!

Bedankt voor al jullie reacties! Leuk om nieuws van die kant van de wereld te horen.

Heb het weekend overleefd met wel 2 x uit eten!! (grappig dat het heel fijn kan zijn om je eigen eten te mogen kiezen, gezien ik 'thuis' moet eten wat de pot schaft. Het gevolg is wel dat ik erg veel moeite heb om te kiezen, en velen van jullie weten dat ik daar sowieso al zo'n moeite mee heb!!).

Vrijdagavond dus gegeten in een van de sjiekere restaurants van Antigua (Panza Verde, genoemd naar de 'groene buiken' omdat ze in Antigua bekend staan om het eten van vele avocado's). Tja, inderdaad duur voor hier maar niet zo duur voor onze standaards. Voor een 3 gangen diner met wijn, koffie en een digestive was ik zo'n 30 euro kwijt. En jullie zijn natuurlijk benieuwd om te horen of het nu de echte Buena Vista Social Club was! Nou, niet helemaal... Schijnbaar bestaat de BVSC uit honderden leden, waarvan er hier wel 1 of 2 van die leden waren. Maar niet de leden die in de film speelden. Hoe dan ook, de nuziek was zoals wij die kennen van hen en het was erg gezellig. Zelfs de Koningin (onze landlady) was er samen met een vriendin die zichzelf de lady in waiting noemde (en ze noemde Cony de Koningin dus we hadden het niet voor niets verzonnen!). Wat ik nog was vergeten te vertellen is dat ze uiteraard niet zelf kookt en schoon maakt! Dat zou slecht zijn voor haar gelakte nagels. Nee, we hebben een kokkin en een manusje van alles en een chauffeur die haar bijv. naar Guatemala stad brengt (naar verluid in een oude Mazda maar het gaat om het idee!).

Wat ik ook nog was vergeten is te vertellen is dat dat Koreaanse stel bij ons in huis (waarvan zij in Amerika woont) erg stil en op zich zelf is. Helaas hoor je haar wel tijdens het eten want ze heeft de, naar mijn idee, (slechte) eigenschappen, van beide landen. Ze smakt en slurpt (op z'n Aziatisch) en zit met haar linkerhand op schoot en schuift met haar rechterhand haar eten naar binnen zonder maar één keer op te kijken (op z'n Amerikaans). Erg jammer gezien het verder meestal stil is en je dat smakken dus erg goed hoort!

Zaterdagmiddag zouden we de vulkaan gaan beklimmen maar helaas werden we niet opgehaald zoals we dat wel af hadden gesproken (schijnt hier vaker voor te komen). Na een uur gewacht te hebben zijn we met z'n 3-en (Claudio, Ben en ik) Antigua gaan verkennen. En zo kwamen we bij een 'graduation' terecht van een Fashion School, dat in een kerk werd gehouden. En we kwamen langs een andere kerk waar net een huwelijk werd voltrokken. Ook leuk om te zien en de vulkaan Pacaya moet dus nog even op zich wachten!

's Avonds zijn we met z'n 4-en (met Angelina) gaan eten in een oud klooster in Antigua. Wat was dat gaaf! Overal kaarsjes, ruines, een soort doodskist met botten, etc. Ook daar was een huwelijk aan de gang en dat zag er heel mooi uit! We hebben even naar het Ave Maria staan luisteren voordat we aan tafel gingen. Ook daar was het eten top en niet duur.

Zondag zijn Claudio en Ben helaas vertrokken en ben ik met Angelina naar Chichicastenango gegaan. Een dorp zo'n 2,5 uur rijden verderop met een onwijs grote markt. Deze markt vindt 2 x per week plaats (donderdag en zondag) en er komen mensen van heinde en verre om hun spullen te verkopen. Je kunt zien (als je er verstand van hebt!) waar ze vandaan komen omdat hun klederdracht in elk dorp een andere kleur of design heeft. Gave markt was dat! Op sommige plekken iets te druk maar je kunt er van alles kopen. Van tafelkleden tot mini Chicken busjes en van kippen tot maiskorrels. Ik heb me maar ingehouden gezien ik hier nog een tijdje ben en het straks ook allemaal moet meeslepen!

En toen was het weekend weer voorbij (ja, dat geldt ook voor mij...). Maandag ochtend weer Spaanse les en maandag middag ben ik begonnen in het ziekenhuis. Tja, wat zal ik er van zeggen... Mijn kennis van de Spaanse taal valt toch nog erg tegen. Mijn leraar en Cony spreken allemaal erg langzaam en duidelijk en zonder 'slang' te gebruiken en dat kan ik goed volgen. Dat is daar wel anders.
Ik werd geplaatst op de vrouwen afdeling. Hier zitten zo'n 25 vrouwen die een herseninfarct hebben gehad of lichamelijk niet helemaal in orde zijn etc. De jongste is 30 en de oudste ergens ver in de 80. En ja, de verpleegkundigen proberen dan uit te leggen wat ik kan doen en dat is op zich niet zo heel veel. Ik heb gister geholpen met was opvouwen, een praatje en wandelingetje gemaakt met Ana (liliputter) en geholpen met het diner (om 16 uur) en daarna helpen met de afwas. Vandaag was ongeveer hetzelfde alleen heb ik nu met Hilde en Mathilde een ommetje gemaakt.

Op zich is dat natuurlijk prima maar ik merk wel dat ik erg moet wennen aan de armoede die er heerst. Nu zie je waar onze kleding naar toe gaat die wij niet meer willen. Luiers hebben ze niet (voor de incontinente mensen), hier worden katoenen doeken voor gebruikt. Ook gebruiken ze katoenen (kerst)tafelkleden om de afwas mee te drogen en als kussentjes in de rolstoelen. Hilde, de dame met wie ik vandaag heb gepraat, had het steeds over dat ze het hier zo triest vond.

Dus, het gaat me wel aan het hart. Deze week wil ik wel op deze afdeling blijven en volgende week ga ik naar de wat oudere kinderen. (Niet dat dat minder zielig is natuurlijk.)

Goed, genoeg voor vandaag, moet nog huiswerk maken en om 7 uur staat het eten weer op tafel!

Morgen ga ik met mijn leraar en andere studenten en leraren naar het koffiemuseum. Daarover later meer !

xR