Palawan- Blauw bloed

7- 12 januari

Met een uur verlaging en flink wat turbulentie komen we aan in Puerto Princesa, de hoofdstad van de eilandengroep Palawan. Via de chauffeur van de Tricycle regelen we dat we morgen naar de underground river gaan en daarna door naar El Nido. Wel zo efficiënt want de rivier ligt al enigszins op de weg naar El Nido. Ons hotel is eenvoudig maar kost ook maar 18 euro. Het is voor het eerst hier dat we betalen naar wat je krijgt. Het douchen is nog wel een dingetje. In het begin komt er nog best wat water uit maar tegen de tijd dat ik met een hoofd vol shampoo sta (tuurlijk) komt er nauwelijks nog water uit de douchekop. Dan maar met de emmer en bakje die klaar staan. Gelukkig is het water niet echt koud.

We worden om half 8 opgehaald en met een busje dat gemaakt is op kleine mensen (maw; weinig beenruimte) rijden we noordelijk naar Sabang voor de Underground River, een rivier die door een berg loopt. Eerst gaan we met een boot naar het eiland waar de rivier uitmondt. We lopen een stukje door de jungle en stappen na een half uur wachten, over op een roeibootje (met zwemvest en helm). Om de vele vleermuizen die in de grot wonen te beschermen, zijn hier geen motorboten en krijgen we uitleg via een audiosysteem zoals je in een museum hebt.

De rivier is 24 km lang maar de standaard tours gaan maar tot 1,5 km naar binnen (en weer terug). Navigeren hierna wordt lastig. De limestone grot waar de rivier doorheen loopt is een van de langste rivieren-in-een-grot ter wereld. De gids schijnt met een zaklamp op verschillende afbeeldingen die op muurschilderingen lijken maar door de natuur zijn gemaakt. Erg mooi en bijzonder.

Na de lunch rijden we terug en op ‘het kruispunt’ gaan wij eruit en wachten we een kwartier op de bus die ons naar El Nido brengt. Gelukkig zit onze bagage er ook in (die konden we niet meenemen in de andere bus) en is het een modernere bus met genoeg beenruimte. We kletsen de hele weg met een Canadees stel.

Bij de bus terminal van El Nido nemen we weer een Tricycle naar ons hotel. Dit hotel is ook eenvoudig (en ruikt erg muf) en kost ons ruim 50 euro! Bizar die prijzen hier. En dan is de WiFi ook nog ultratraag maar dat heeft meer met het algemene signaal te maken dan met het hotel denk ik. Al met al vind ik de prijs-kwaliteitsverhouding hier scheef in vergelijking met de andere landen waar we zijn geweest.

Het is al negen uur als we in 5 minuten naar het centrum lopen en ergens neerstrijken om een hapje te eten. Na het eten lopen we nog langs een aantal hotels om te kijken of zij vanaf morgen beschikbaarheid hebben maar alles wat er een beetje fatsoenlijk uitziet is vol.

Uiteindelijk boeken we het Bayview hotel, een overpriced hotel, buiten de stad. Ons blauwe bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dus, we gaan hier twee nachten in luxe verblijven en dan weer terug naar de stad. De tricycle die ons brengt heeft moeite om ons, met bagage, de heuvels op te krijgen. Het hotel is gelukkig inderdaad erg mooi. Het ligt op een berg, we moeten eerst bijna 70 treden op om in onze kamer te komen. Vanaf ons balkon hebben we een ontzettend mooi uitzicht over de baai. Het is duur maar het geld waard. Een heerlijk bed, fijne kussens, dikke fluffy handdoeken, een regendouche met een optie voor horizontale stralen, goede airco en gordijnen die open en dicht gaan dmv afstandsbediening. En het ruikt niet muf, hoera!

In de middag steken we de straat over, lopen nog een stukje naar beneden en komen aan op het strand. De rest van de dag zitten we hier. We lunchen, we lezen, zwemmen en genieten van een prachtige zonsondergang.

Als het donker is, lopen we terug naar het hotel en eten in het restaurant. We bestellen een cocktail uit de enorme lijst. De ober komt terug met de mededeling dat geen enkele cocktail beschikbaar is. Uhm, ok? Hylke bestelt een biertje, ik wijs op de Vodka die ik zie staan en krijg het toch voor elkaar een Vodka-cola te bestellen. Een echte koffie na zit er ook niet in. Er staat wel een espressomachine maar er is geen koffie voor erin. Ze hebben alleen oploskoffie.

Vanuit het balkon zien we superveel sterren aan de hemel.

Het is heerlijk slapen in dit bed en we blijven dan ook tot ver in de middag genieten van deze luxe. Aan het eind van de middag gaan we met een Tricycle het dorp in. We boeken een duik/snorkeltrip, nemen een late lunch op het balkon van een eetcafeetje en blijven hier zitten tot ver na zonsondergang.

Het uitchecken rekken we uit tot het laatste moment. We gaan weer naar een eenvoudiger hotel. Dit is te duur om langer te blijven helaas. Gelukkig ruikt de kamer deze keer niet muf.

We wilden vandaag gaan kajakken naar een of meerdere eilandjes in de buurt maar de kajaks zijn allemaal verhuurd. Dan maar lekker lang lunchen en een wandeling over het strand naar een dorpje hiernaast. En dan pakken we maar weer een terrasje. Wat me opvalt is dat er veel blanke mannen een Filipijnse vriendin hebben. Veel meer dan in andere Aziatische landen. Ik vraag me af waar dat aan ligt.

Vandaag gaan we duiken en snorkelen! Het duiken is niet zo spectaculair als Komodo of Mabul maar zeker mooi. We zien schildpadden (Hylke met snorkelen meer dan ik), ik zie zeepaardjes (!) en nog meer mooie dingen. Lunchen doen we op een strandje waar we gezelschap hebben van twee geitjes die ons lief vinden (ze likken mijn arm en eten bananenschillen uit mijn hand). Ook de kippen zijn er als de kippen bij.

Om 17 uur hebben we een briefing van Tao Philipines met wie we morgen ‘op expeditie’ gaan. Vijf dagen varen van El Nido maar Coron waarbij we slapen op verlaten eilandjes en overdag op de boot zitten, snorkelen, lezen en relaxen. De briefing begint goed met een rum met ananassap. We zijn met 19 man plus bemanning. Koffie, thee en water zijn op de boot aanwezig, alcohol moeten we vantevoren bestellen. Het advies is om 1 krat bier, 1 fles rum plus cola of ananassap om te mixen te bestellen. Per persoon. Dat zal me een feestje worden. Het is wel voor 4 dagen/avonden...

Dus, we doen wat ons wordt aanbevolen. Het scheelt dat de fles rum maar 100 peso kost (2 euro)!