Tsunami
Door: Rachel
Blijf op de hoogte en volg Rachel
21 April 2007 | Thailand, Bangkok
De Tsunami in 2004 heeft Koh Phi Phi erg hard getroffen. Ik heb begrepen dat het de op een na ergste plek van Thailand was. Er is in de tussentijd al veel opgebouwd. Zodra je met de boot aankomt kom je op de plek op PP die het hardst was getroffen en wat tegelijkertijd ook het meest bebouwde gebied is. De reden hiervoor is, is dat dit gedeelte heel erg smal is en de golven kwamen hier van 2 kanten. Veel is alweer opgebouwd maar zodra je meer landinwaarts gaat (achter de 1e rij bebouwing al) zie je toch dat er ook nog veel moet gebeuren.
Een aantal mensen dat hier werkt was er ook voor de Tsunami en er wordt hier ook gesproken over 'voor' en 'na'. Sommige verhalen maken het wel erg tastbaar.
Katie bijvoorbeeld was hier maar was nog op haar kamer (hoger gelegen waar ik nu ook zit) en was dus ok. Iedereen heeft mee geholpen om de 1e ravage op te ruimen in de paar dagen erna maar ze kon niemand bereiken om te zeggen dat ze nog leefde. Na een dag ging er iemand die ze kende naar het vasteland en die heeft alle ouders gebeld van diegenen die ok waren. Maar het heeft dus bijna 24 uur geduurd voor haar ouders hoorden dat Katie het overleefd had.
Een ander meisje, Ai, zat op een boot met klanten die een meerdaagse duiktrip maakten. ook met haar was niks aan de hand maar de kapitein van het schip ging direct van de boot af om naar zijn familie te zoeken, Ai met de klanten achterlatend terwijl er allemaal lijken langs hen dreven.
De duikschool waar ik nu werk was ook getroffen maar alleen door water, niet door de golven, omdat wij iets van het smalle gedeelte afzitten.
Een Engelse eigenaar van een restaurant is naar het vasteland gegaan omdat hij niet langer meer wilde werken in het gebouw waar zoveel dode mensen in hebben gelegen.
Al met al, vreselijke verhalen die wel fascineren maar het wel heel dichtbij maken.
Volgende keer weer wat vrolijkers!
RX
Een aantal mensen dat hier werkt was er ook voor de Tsunami en er wordt hier ook gesproken over 'voor' en 'na'. Sommige verhalen maken het wel erg tastbaar.
Katie bijvoorbeeld was hier maar was nog op haar kamer (hoger gelegen waar ik nu ook zit) en was dus ok. Iedereen heeft mee geholpen om de 1e ravage op te ruimen in de paar dagen erna maar ze kon niemand bereiken om te zeggen dat ze nog leefde. Na een dag ging er iemand die ze kende naar het vasteland en die heeft alle ouders gebeld van diegenen die ok waren. Maar het heeft dus bijna 24 uur geduurd voor haar ouders hoorden dat Katie het overleefd had.
Een ander meisje, Ai, zat op een boot met klanten die een meerdaagse duiktrip maakten. ook met haar was niks aan de hand maar de kapitein van het schip ging direct van de boot af om naar zijn familie te zoeken, Ai met de klanten achterlatend terwijl er allemaal lijken langs hen dreven.
De duikschool waar ik nu werk was ook getroffen maar alleen door water, niet door de golven, omdat wij iets van het smalle gedeelte afzitten.
Een Engelse eigenaar van een restaurant is naar het vasteland gegaan omdat hij niet langer meer wilde werken in het gebouw waar zoveel dode mensen in hebben gelegen.
Al met al, vreselijke verhalen die wel fascineren maar het wel heel dichtbij maken.
Volgende keer weer wat vrolijkers!
RX
-
22 April 2007 - 18:43
Mama:
Hoe moet ik hier op reageren? Trieste verhalen allemaal. Ik weet wel dat de ouders van Katie ongeveer gek moeten zijn geweest van ongerustheid! -
23 April 2007 - 18:16
Juji:
Vreselijk die verhalen. Het was al erg om alles te zien en te lezen vanuit Nederland maar als je daar bent en de mensen persoonlijk spreekt dan moet dat zó emotioneel zijn (en je weet wat een suckers wij zijn!!!).
Ongelooflijk dat het al meer dan 2 jaar geleden is en dat er toch nog zoveel gedaan moet worden. Volgens mij redelijk te vergelijken met New Orleans waar ik net wat van op TV zag en waar ook nog zo ontzettend veel hersteld moet worden (en dat in een veel rijker land dan Thailand!).
X -
25 April 2007 - 13:39
Lies:
het blijft altijd moeilijk om iets over de Tsunami te lezen/horen. Het moet echt vreselijk zijn geweest. Kan me niet voorstellen hoe die mensen zich gevoeld moeten hebben! Als je op zo'n mooie plek zit zal het vast en zeker moeilijk zijn om je voor te stellen wat voor ramp daar gebeurd moet zijn..
x,
Lies
ps goed om te horen dat je ondanks je assepoester activiteiten het erg naar je zin hebt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
