Te voet en te paard
Door: Rachel
Blijf op de hoogte en volg Rachel
16 December 2008 | Panama, Boquete
Dinsdag 16 december
Wederom vroeg op, deze keer om te gaan hiken.
We gaan de trail ´El Pianista´ doen, genaamd naar de ´piano concerten´ die de vele vogels maken in de zomer.
Onze groep bestaat uit 8 personen plus 2 gidsen (vader en zoon) en we gaan door het Internationale natuurpark Amistad dat deels in Costa Rica ligt en deels in Panama. De top ligt op 2000 meter hoogte en het startpunt is op 1100m.
2,5 uur en natte schoenen, sokken en voeten later zijn we ons erg bewust van de betekenis van de naam regenwoud... De wandelig gaat eerst door weiland, over een bruggetje (een plank), over een pad dat gemaakt is door de Indianen die vroeger van de provincie Bocas del Toro naar de provincie Chiriqui liepen door dit regenwoud. Soms is het pad maar 50 cm smal, ´door´ de berg.Onderweg zien we schijnbaar een Quetzal. Deze vogel is heilig verklaard door de Maja´s en in Guatemala is de munteenheid er zelfs naar vernoemd. Ook zien we een Kolibri (bijzonder? Geen idee!).
Door de regen (is schijnbaar normaal in dit gebied), beekjes, modder en over stenen bereiken we de top. Maar het is het allemaal dubbel en dwars waard. Op de top hebben we namelijk uitzicht over de Caribische zee in het Noorden en de Indische Oceaan in het Zuiden!...
...Hadden we kunnen hebben, als het niet heel erg bewolkt was geweest, helaas, we zijn nauwelijks iets....
Naar beneden gaat ietsjes sneller en om een uur of 1 zijn we weer in het dorp.
Snel omkleden, natte schoenen en sokken uit, lunchen (crepe met nutella, thank god dat de Fransen overal zitten!) en vlucht boeken voor morgen (van David naar Panama City).
Vlak voordat we worden opgehaald gaan de schoenen weer aan, maar niet voordat we eerst plastic zakjes om onze sokken hebben gedaan (met dank aan de lokale supermarkt). We hebben namelijk maar één paar gympen en ze zijn nu weer nodig.
Want, het is tijd om te gaan paardrijden! We rijden een half uurtje naar het dorpje Caldera, dat vallei betekent. De Indianen hebben het dorp zijn naam gegeven.
Bij de Ranch staan de paarden al klaar. Ze hebben van die mooie western zadels op hun rug en geen bit in. Het rijden gaat dan ook Western stijl (en niet zoals gebruikelijk bij ons op de Engelse manier). Dit betekent de teugels in één hand en het paard voelt de teugels langs zijn hoofd op het moment dat je links of rechts wilt (of wilt stoppen). De paarden zijn ook ´mountain horses´ wat wel nodig is want het is bergachtig gebied waar we doorheen rijden.
Jante had vantevoren gebeld dat ze een pittig paard wilt gezien zij goed kan rijden. Haar paard heet dan ook Pimiento (peper). De mijne is iets suffer, wat jammer is want het gaat eigenlijk best aardig! Die paar lessen van een paar jaar geleden hebben blijkbaar geen windeieren gelegd. Galopperen en draven lukt namelijk best!
We rijden door prachtige natuur, hoe mooi is dit land! Ik moet denken aan het boek ´Vallei van de paarden´, zo stel ik me die omgeving voor (alhoewel ik het wellicht helemaal mis heb, het is ten slotte al 20 jaar geleden dat ik dat boek las, in ieder geval moest ik er aan denken ha ha).
We rijden ruim 2 uur en een beetje stijf stappen we van de paarden af. We worden terug gereden naar Boquete en nemen een heerlijk warme douche. Dan dineren en vroeg naar bed, we zijn kapot...
Nu zijn we weer in Panama City. Vanmiddag hebben we het vliegtuig genomen vanuit David. We zitten in Hotel Belle Vista. Ons uitzicht vanuit de kamer is echter een blinde muur...
De was wordt op dit moment gedaan, we internetten even en gaan morgen naar Isla Tobega, een eilandje vlak bij de stad (uurtje varen) om te genieten van een paar daagjes strand.
Tot snel!
Wederom vroeg op, deze keer om te gaan hiken.
We gaan de trail ´El Pianista´ doen, genaamd naar de ´piano concerten´ die de vele vogels maken in de zomer.
Onze groep bestaat uit 8 personen plus 2 gidsen (vader en zoon) en we gaan door het Internationale natuurpark Amistad dat deels in Costa Rica ligt en deels in Panama. De top ligt op 2000 meter hoogte en het startpunt is op 1100m.
2,5 uur en natte schoenen, sokken en voeten later zijn we ons erg bewust van de betekenis van de naam regenwoud... De wandelig gaat eerst door weiland, over een bruggetje (een plank), over een pad dat gemaakt is door de Indianen die vroeger van de provincie Bocas del Toro naar de provincie Chiriqui liepen door dit regenwoud. Soms is het pad maar 50 cm smal, ´door´ de berg.Onderweg zien we schijnbaar een Quetzal. Deze vogel is heilig verklaard door de Maja´s en in Guatemala is de munteenheid er zelfs naar vernoemd. Ook zien we een Kolibri (bijzonder? Geen idee!).
Door de regen (is schijnbaar normaal in dit gebied), beekjes, modder en over stenen bereiken we de top. Maar het is het allemaal dubbel en dwars waard. Op de top hebben we namelijk uitzicht over de Caribische zee in het Noorden en de Indische Oceaan in het Zuiden!...
...Hadden we kunnen hebben, als het niet heel erg bewolkt was geweest, helaas, we zijn nauwelijks iets....
Naar beneden gaat ietsjes sneller en om een uur of 1 zijn we weer in het dorp.
Snel omkleden, natte schoenen en sokken uit, lunchen (crepe met nutella, thank god dat de Fransen overal zitten!) en vlucht boeken voor morgen (van David naar Panama City).
Vlak voordat we worden opgehaald gaan de schoenen weer aan, maar niet voordat we eerst plastic zakjes om onze sokken hebben gedaan (met dank aan de lokale supermarkt). We hebben namelijk maar één paar gympen en ze zijn nu weer nodig.
Want, het is tijd om te gaan paardrijden! We rijden een half uurtje naar het dorpje Caldera, dat vallei betekent. De Indianen hebben het dorp zijn naam gegeven.
Bij de Ranch staan de paarden al klaar. Ze hebben van die mooie western zadels op hun rug en geen bit in. Het rijden gaat dan ook Western stijl (en niet zoals gebruikelijk bij ons op de Engelse manier). Dit betekent de teugels in één hand en het paard voelt de teugels langs zijn hoofd op het moment dat je links of rechts wilt (of wilt stoppen). De paarden zijn ook ´mountain horses´ wat wel nodig is want het is bergachtig gebied waar we doorheen rijden.
Jante had vantevoren gebeld dat ze een pittig paard wilt gezien zij goed kan rijden. Haar paard heet dan ook Pimiento (peper). De mijne is iets suffer, wat jammer is want het gaat eigenlijk best aardig! Die paar lessen van een paar jaar geleden hebben blijkbaar geen windeieren gelegd. Galopperen en draven lukt namelijk best!
We rijden door prachtige natuur, hoe mooi is dit land! Ik moet denken aan het boek ´Vallei van de paarden´, zo stel ik me die omgeving voor (alhoewel ik het wellicht helemaal mis heb, het is ten slotte al 20 jaar geleden dat ik dat boek las, in ieder geval moest ik er aan denken ha ha).
We rijden ruim 2 uur en een beetje stijf stappen we van de paarden af. We worden terug gereden naar Boquete en nemen een heerlijk warme douche. Dan dineren en vroeg naar bed, we zijn kapot...
Nu zijn we weer in Panama City. Vanmiddag hebben we het vliegtuig genomen vanuit David. We zitten in Hotel Belle Vista. Ons uitzicht vanuit de kamer is echter een blinde muur...
De was wordt op dit moment gedaan, we internetten even en gaan morgen naar Isla Tobega, een eilandje vlak bij de stad (uurtje varen) om te genieten van een paar daagjes strand.
Tot snel!
-
17 December 2008 - 22:09
José:
Gerweldig al weer! Maar................waar blijven de foto's. Ik heb vand aag geprobeerd jullie te bellen, op de telefoon van Jante, mocht van haar moeder. Helaas slechts de voice mail! Ik blijf proberen, wil toch 'n keer je stem horen!
Take care!!!
Papa en mama. -
18 December 2008 - 09:28
Rutger:
owwwwwwwwwwwwww wat fijn. Ik ga zo schiaatsen op de ijsbaan, voor het eerst in 15 jaar...
Kus,
R -
18 December 2008 - 10:07
Merlijne:
Hey Rachel
Wat klinkt het goed allemaal! Geniet er van!
X -
18 December 2008 - 16:31
Petra:
Ik zit veel liever in de motregen op de fiets om de laatste `(uitverkochte) shoppings te doen..... ;) GENIET ervan Rach, wederom heel bijzonder - ben jaloers!!!
xxx -
18 December 2008 - 17:50
Judith:
Wat klinkt het allemaal heerlijk! Zelfs een wandeling van 2,5 uur in de regen klinkt goed als je het vergelijkt met werken met regen en 2 graden en mist!
Judith Gijsen is afgelopen dinsdag even langs geweest op het werk met Tyn, het is echt een schatje! Ze ging even weg en toen ging hij natuurlijk huilen, dat was een beetje jammer ;-)
Liefs,
je zus -
04 Januari 2009 - 20:45
Yvonne:
Haaaa, die ananas staat je goed!!
Leuke foto's Prachtige natuur... dan is zo'n paardritje wel heel erg leuk!
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
