Het geheim van Ultiem Relaxen

If I lay here...

Ingrediënten:

Witte stranden
Turquoise zee
Hangmatten
Kokosnoten
Palmbomen
Zon

Bereidingswijze:

Ok, je moet er wat voor over hebben om op het Paradijs op aarde te verblijven. Het is dinsdag 23 december. We staan om 4.30 (!) op om met de 2 Italiaanse jongens in het donker met een lancha naar de overkant (vasteland) gebracht te worden. Gelukkig is het droog, ´s nachts wil het hier nog wel eens regenen. Helaas begin het na 2 minuten in de boot wel heel hard te regenen. Onder de poncho blijf ik redelijk droog. De chickenbus komt snel en we stappen in. We gaan naar 'El cruz de nombre de Dios' waar we over moeten stappen op een andere chicken bus die ons naar Miramar moet brengen. Als deze rijdt, zijn we gewaarschuwd... Het regent nog steeds. Gelukkig staat er een kioskje waar we kunnen schuilen en waar we een kopje thee krijgen.

Na een half uur komt de bus al, dat valt mee! In Miramar regelen we een lancha die ons naar Porvenir kan brengen. Eerst ontbijten we (heel vet) en ik slik een zeeziekpilletje.
Gelukkig maar weer want de boottocht was echt een boatride from hell! 5m hoge golven en wij in een bootje van 1,5 m breed en 8m lang zonder zwemvesten. Binnen no time zijn we doorweekt en beurs van de klappen op zee, auw! Gelukkig zitten de tassen goed verpakt op de boot dus daar geen schade. Na 2 uur varen komen we aan in Porvenir. Hier bellen we Umberto die ons met zijn (nog kleinere lancha) komt halen. Al waterhozend (de lancha is een uitgeholde, verbreedde boomstam die een klein beetje lekt) komen we, de hoge golven trotserend, aan op Chichee. Het was de barre tocht meer dan waard, dit is het PARADIJS!

De San Blas eilanden, ofwel de Comarca de Kuna Yala, bestaan uit een 226km lange strip aan de Caribische kust dat loopt vanaf de Golf van San Blas tot aan de Colombiaanse grens. De lokale bevolking (Kuna´s) zeggen dat er één eiland is voor elke dag van het jaar. Er zijn er dus meer dan 365! De Kuna eilanden hebben een min of meer autonome regering sinds 1925. Ze zijn wel onderdeel van Panama, hebben ook stemrecht in Panama maar hebben hun eigen taal, ´regering´, wetten en economie. De Kuna´s zijn ook qua uiterlijk herkenbaar. Niet alleen aan hun sieraden en klederdracht maar ook aan hun gezichten.

Goed, we zijn dus aangekomen op Chicheme. Het eiland is klein, je kunt er in een klein half uurtje omheen lopen en er wonen 4 familie´s. Heerlijk rustig dus!

Slapen doen we in een cabaña, in onze hangmatten. Met z´n 5-en naast elkaar (een Spaans stel dat er al is, Jante en ik, Denis (één van de Italianen) en Miguel (andere Italiaan) aan de kopse kant. Het hutje is gemaakt van bamboe en palmtakken. En er staat een enorme koelkast in! Een erg grappig gezicht.Deze wordt normaal gesproken gevoedt door een zonnepaneel maar deze doet het nu niet. Dus, hij draait nu op gas, werkt ook! Verder staan er nog 2 cabañas voor de familie (een ´keuken´ en een slaaphut) en een cabaña waar een Italiaans stel in slaapt dat hier al een week zit. Op het eiland zelf zijn weinig faciliteiten. #1 doen we in zee of tussen de palmbomen. Ook voor #2 verdwijnen we in de bosjes. Douchen doen we in een hutje dat gemaakt is van hout en palmtakken. Uit een gat in de grond halen we met een emmer zoet water en nemen dit mee naar de ´badkamer´. De emmer maken we leeg in een teiltje en een halve kokosnootschil gebruiken we om het water over ons heen te gieten.

Back to basics dus! Ach ja, meer hebben we ook eigenlijk niet nodig. Bovendien betalen we maar $10 per nacht, inclusief 3 maaltijden!

De familie bestaat uit Buna (eigenaresse van het eiland), Umberto (opa), Archelis van 17 (kleindochter van Umberto, haar moeder leeft niet meer), de dochter van Buna (32 jaar) en haar 5 kinderen (Sergio (12), Yurisa (8), Yoli (5), Herfelicio (3) en baby Yosbelis.

Ze zijn erg aardig. Na aankomst krijgen we een kop soep, "na de lange tocht" en gaan we naar het strand. Daar proberen de Italianen een kokosnoot uit de boom te halen wat nog niet zo eenvoudig blijkt te zijn.

Onze dagen vullen zich met op het strand liggen of in een hangmat, lezen, kokosnoot eten, sit ups op het strand, push ups in de branding, aqua joggen in zee. Verder snorkelen we een beetje rond het eiland (en zien rays!), spelen we met de Kuna kondjes, doen yoga op het strand en spelen een potje dammen. Bovendien relaxen we veel. We gaan vroeg naar bed (uur of 9-10) en staan vroeg weer op. ´s Avonds staan er duizenden sterren aan de hemel.
Op Kerstavond eten we (in het donker want om 6 uur gaat de zon onder) onder het genot van ons gejatte kerstkandelaartje, een rode kerststrik, en via de boxjes Mariah Carey´s All I want for Christmas. De Kuna kindjes stoken een vuurtje van gedroogde palmtakken. We eten kip, wat bijzonder is hier gezien ze meestal vis eten. Later blijkt dat we de kippen hebben gegeten die we de avond ervoor (en elke avond naar bleek) met z´n drietjes in de boom hadden zien klimmen...

Op 2e kerstdag knippen we de haren en baarden van de Italiaanse jongens. We eten veel vis en rijst (en bonen en platanos). Manuel (andere Italiaan) gaat regelmatig speervissen met de locals. Hij heeft een camouflagepak aan en een weightbelt om. De speren zijn van die automatische. Hij vertelt dat hij soms wel tot 20m diep gaat en ongeveer 2 min zijn adem in kan houden! Ze komen terug met allerlei soorten vis; een barracuda, een papegaaivis (lekker voor carpachio), spargo, forel etc. Nog geen uur later ligt de vis op ons bord, lekker!

Als ontbijt eten we veel eieren. Dan met een broodje, dan met een soort pannenkoekje, en de volgende dag met een maiskoek. Wanneer de eieren op zijn krijgen we alleen een droog pistoletje. De voorraden zijn op. Umberto probeert een leguaan te vangen met een kapmes maar slaagt hier niet in. Ook is er al een paar dagen geen vis gevangen vanwege de stroming en het slechte zicht.

Op de 27ste eten we een soort soep (het smaakt meer naar rijstepap) met platanos (bakbanaan). Gelukkig hebben Miguel en Mercedes (Spaanse stel) nog wat aardappels, paprika, eieren en ui zodat we daar een salade van kunnen maken. Een boot met koopwaar is, vanwege de stroming, ook al dagen niet langs geweest.

In de cabaña (en ook buiten) krijgen we bezoek van krabben en kakkerlakken. De tas blijft dicht met de reiszak eromheen! Tegen lunchtijd op de 28ste komt er een lancha met 2 vissers langs die langoustines hebben gevangen. Voor 20 dollar kopen we ze alle 10! Ik word aan het werk gezet; het grillrooster moet schoongemaakt worden en ik doe dit op mijn knieën (very Cinderella) in zee m.b.v. een stuk aangespoeld koraal. De mannen overleggen over de bereidingswijze. Het resultaat is dat ze de helft in stukjes in de pastasaus doen en daarnaast krijgen we ieder nog een halve gegrilde langoustine. Nog geen half uur later zitten we aan tafel, zo lekker!

Ondertussen is Umberto terug van inkopen doen en er zijn weer eieren.

De laatste avond roken we een jointje dat gerold is in een stuk papier. Improviseren! Ook hebben de jongens bij de locals een stukje hash gekocht en we roken dit smeulende blokje op aparte wijze. In een opgerolde riem dat als trechter dient zit het stukje en ´hier uit´ roken we. In combinatie met de 1-dollar biertjes is het nog lang gezellig en het wordt dan ook laat die avond, we liggen pas om 11 uur in bed! :-)

Op de 29ste nemen we afscheid van iedereen en brengt Umberto ons naar Carti. Op dat eilandje staan de hutjes letterlijk hutje mutje naast elkaar. Zo blij dat we daar niet zaten! Er is niet eens strand te bekennen.

Vanuit Carti gaan we met een grotere lancha met andere toeristen door de jungle naar het vasteland. Daar staan in the middle of nowhere wat auto´s klaar om ons via een onverharde weg, wederom door de jungle naar de Interamericana te brengen, de hoofdweg die door Panama loopt. Tijdens de pitstop kopen we m&m´s, chips en cola. Lang niet gehad dus dat smaakt goed!

In Panama City checken we weer in bij Hotel Bella Vista voor mijn laatste 3 dagen. Zucht, was was het heerlijk!

...
If I just lay here
Would you lie with me and
just forget the world