Scuba Junkie Komodo- duiken en draken

28 december – 1 januari

Vroeg op want we vliegen vandaag naar Labuan Bajo, een dorpje met een net geopend vliegveldje op het eiland Flores. We gaan weer duiken en snorkelen met Scuba Junkie (die van Sipidan). Zij hebben hier in mei dit jaar een duikresort geopend. Je kunt deze plek ook doen met een liveaboard, waar je dus op de boot slaapt en zo, maar daar hebben we niet zulke goede verhalen over gehoord en gelezen, dus doen we het zo. En omdat we zo’n goede ervaring met Scuba Junkie Mabul hebben, gaan we dit resort checken.

En het blijkt een uitstekende keuze te zijn! We worden opgehaald op het vliegveld en naar het dorpje gebracht. Daar moeten we even wachten totdat de boot er is om ons op te pikken. Dus we gaan lekker koffie drinken, ontbijten/lunchen en internetten bij een Italiaans tentje. Om half twee gaan we met een Australisch/Brits stel met de boot naar het puntje van Flores. Het resort ligt in de middle of nowhere en is alleen per boot bereikbaar. In de buurt is wel een ieniemienie dorpje (met moskee, dat dan weer wel) maar dat is het dan ook wel.

Na een kleine twee uur varen komen we aan. Het resort ligt aan het strand en erachter zijn alleen maar groene heuvels te zien. Er is een met bamboe overdekte algemene ruimte waar gegeten wordt, er zijn 8 bale’s (van die hutjes zonder muren (met bamboe rolgordijnen) en zonder badkamer, en aan de kopse kant een gebouwtje met 5 kamers en een prachtig uitzicht op de baai. Het is hier prachtig! Wij slapen in een van de kamers. Maar, voordat ik kan inchecken, doen we een soort check dive, vanaf het strand. Het resort heeft namelijk gewoon een house reef. Dus, snel omkleden, duikspullen aan en het water in voordat het donker wordt. We zien gelijk al mooie dingen maar deze duik is niet super spectaculair.

Hylke is inmiddels op onze kamer en weet te vertellen hoe het allemaal werkt. Na de douche gaan we naar de gezamenlijke ruimte en krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.

De dag erna staan we wederom vroeg op want we gaan met de rest van de gasten en crew op de grote boot naar een van de duiklocaties. We zijn met ongeveer 15 man en ik duik met 3 anderen en een Dive Master. Hylke krijgt iemand mee die hem begeleidt bij het snorkelen. De eilanden liggen tussen de Indische en de Stille oceaan liggen en ook nog eens dicht bij elkaar. Daardoor is er erg veel stroming. En dat heeft weer als gevolg dat er heel veel vissen zijn, waaronder manta's. En het water is best koud; tijdens de allereerste duik is het beneden slechts 22 graden. Dat lange pak is dan ook echt nodig. Gelukkig zijn d duiken erna iets warmer. En ik merk dat als er gave dingen te zien zijn, ik de kou niet merk. De tweede duik doen we op Manta point. Manta’s komen hier om bij zogenaamde cleaning stations de parasieten van hun vleugels af te laten knabbelen door visjes. De stroming is zo sterk dat we ons vast moeten haken aan een rots en het moeite kost om niet weg te drijven. Maar die moeite wordt –meer dan- beloond. De ene na de andere manta komt aangezwommen om schoongemaakt te worden. Wat een gave beesten zijn dit! Met een breedte (van vleugel tot vleugel) van zeker 5 meter zweven ze elegant door het water. De stroming lijkt op hen geen grip te hebben. Ook vinden ze de bubbels die wij creëeren bij het uitademen interessant. Ze zweven dan ook naast en boven ons, zó gaaf! Ik denk dat ik er wel 40 zie. Dit is een van de gaafste duiken ooit voor mij. Hylke snorkelt en ziet er wel 80 vanaf de oppervlakte.

Tussen de duiken door, we doen er drie, blijven we op de boot. Er is altijd koffie, thee en water aanwezig en ontbijt (voor de eerste duik), lunch en koekjes. Supergoed verzorgd allemaal. Op het bovendek liggen matjes en zitzakken zodat we lekker kunnen chillen wanneer we naar de volgende locatie varen. De duikspullen worden ondertussen voor ons klaargemaakt voor de volgende duik. De stroming is op sommige punten zo heftig dat er een soort draaikolken ontstaan die de boot wegduwen. De derde duik is een muck dive, waar wat kleinere beestjes te zien zijn. Op de terugweg zien we als toetje nog enkele dolfijnen een stukje verderop.

De volgende dag mogen we weer. En weer zijn er dolfijnen. Deze keer zijn ze dichterbij en een van de Dive Masters zegt me op de boeg van de boot te gaan liggen. Ik volg hem en we zien twee dolfijnen die maast de boot met ons mee zwemmen. Ik kan zien dat zij ook naar ons kijken. Gaaf!

Het duiken is vandaag ook erg mooi. Tijdens een van de duiken zie ik een haai die door de stroming naar boven wordt gesleurd, vervolgens naar beneden en weer terug naar boven. Ook een schildpad wordt de ‘blue’ (van het rif af) in gesleurd maar bij hem ziet het er uit alsof hij übercool aan het zweven is. Net als de schildpad in de film Nemo.

Net voor zonsondergang worden we met een clubje naar een eiland tegenover het resort gebracht. Hiervandaan vliegen elke avond tussen de 1 en 2 miljoen vleermuizen weg. En inderdaad, in een lange stroom vliegen ze richting zonsondergang. Mooi gezicht! En ook hier worden we weer getrakteerd op een dolfijn. Het blijft leuk!

Op de laatste dag van het jaar doen we het rustig aan. Wij gaan vandaag niet mee met de boot maar blijven op het resort. Beetje uitslapen, lekker ontbijten, lezen, en snorkelen om de hoek van het resort. We lopen hiervoor een stukje over rotsen totdat we bij een verlaten strandje uitkomen.

Om een mooi zicht op de laatste zonsondergang van het jaar te zien lopen we de heuvel op bij het resort. De huishondjes lopen gezellig mee. Met een paar mensen en een biertje kijken we uit over de baai, groene eilandjes, de vleermuizen in de verte en een supermooie zonsondergang.

En dan is het oudejaarsavond. Voor de gelegenheid worden de tafels aan elkaar geschoven en hebben de koks extra lekker en veel eten gemaakt. Op een vuurtje op het strand worden maïskolven geroosterd. Na het eten is het tijd voor spelletjes. De Indonesische staff is er ook en die willen stoelendans doen. Met een Dive Master als DJ, wordt er dus ouderwets stoelen gedanst. Hilarisch! Jammer dat ze de voorgenomen Miss Komodo competitie (met mannen) toch niet willen doen. Er wordt gitaar gespeeld en gezongen, we doen nog een drinking game en voordat we het weten is het 12 uur. Gelukkig nieuwjaar!

Op het moment dat wij alweer bijna naast ons bed staan, is in Nederland het nieuwe jaar begonnen. Wij vertrekken vandaag weer helaas. Na afscheid genomen te hebben van de rest, worden we met een boot naar Komodo gebracht om de Komodo Dragons te zien. Ook nu zien we onderweg een paar dolfijnen en een schildpad die net omhoog komt om adem te halen. Het National park ligt op ruim een uur varen van het resort. Met een gids maken we een korte wandeling. De dragons zijn eigenlijk enorme varanen, ze kunnen 3.70m lang worden en zijn de grootste hagedis-soort in de wereld (de grootste reptielen zijn krokodillen). Op het eiland wonen er ongeveer 2000, voornamelijk mannetjes. Ook hier bepaalt de temperatuur van het holletje waar de eieren in worden gelegd, het geslacht. Wanneer de eieren uitkomen is het wegwezen geblazen, de boom in, want zelfs voor andere dragons, inclusief de eigen moeder, zijn ze niet veilig. Omdat het koudbloedige beesten zijn, liggen de meesten in de zon te slapen. Een paar lopen er rond en steken hun rond uit. Hier ruiken ze mee om voedsel te spotten. Ze eten muizen (voor de kleintjes), apen, herten en zelfs buffels! De kleinere beesten gaan in een keer naar binnen, de grote gaan dood aan de bacteriën die de dragon in zijn mond heeft. Een buffel wordt gebeten en sterft dan langzaam hieraan. Wanneer hij dood is, wordt hij opgegeten. De dragons eten 1-2 x per maand, afhankelijk van de grote van de prooi. Ze hebben aan 80kg per maand genoeg. Ook mensen zijn niet veilig, de gids heeft dan ook een stok bij zich om een dragon in de nek tegen te houden indien nodig. Ook de neus schijnt een gevoelige plek te zijn. Dit is allemaal gelukkig niet nodig en na een warme wandeling gaan we terug in de boot en worden we naar Labuan Bajo gebracht.

Voordat het vervoer naar het vliegveld komt, lunchen we snel en dan is het tijd om te gaan. Via Bali vliegen we door naar Kuala Lumpur. Omdat we maar 10kg bagage mee mochten nemen van en naar Labuan Bajo, en we dus meer handbagage hebben, herpakken we snel de tassen. Hylke bedenkt ineens dat de tassen waarschijnlijk doorgelabeld worden naar Manilla morgenochtend (terwijl wij een nachtje bij het vliegveld slapen) en dus pakken we er snel wat kleren en tandenborstel uit. We worden opgehaald door de eigenaar en na middernacht liggen we eindelijk in bed.