Kuching- lokale eettips

9-12 december

Al rondlopend in het stadje komen we in een leuk cafeetje terecht ( The Walk Star Bistro) met een nog leukere vrouw in de bediening, Niza. Ze legt ons uit waarom wij langs de douane moesten en een stempel in ons paspoort kregen. We vlogen immers binnen Borneo dus wij vonden dat raar! Toch wordt de streek Palawan (net als Sabah in noord-Borneo) bijna als een ander land gezien. Ze zijn wel onderdeel van Maleisië maar hebben daarnaast gouverneurs en een aantal constitutionele voorrechten zoals een eigen immigratiebeleid.

Palawan is daarnaast veel opener en diverser dan de overwegend Islamitische peninsula (west-Maleisië). In Miri (zo ver reikt het gebied) staat een kerk naast een moskee. Op vrijdag zet de kerk de poorten open zodat de moslims er kunnen parkeren en op zondag vice versa.

Naast uitleg over de verschillen, krijgen we restauranttips van haar waaronder heerlijke kip die ze in een restaurantje naast de bar verkopen. Omdat de bar alleen een snackkaart heeft, mogen klanten de kip van de buren in de bar opeten. Dat laten we ons geen 2x zeggen natuurlijk!

Ook krijgen we de tip om, vlakbij ons hotel, de beste Laksa van de stad te eten. Laksa is een zeer smaakvolle soep met noodles, kip en garnalen. We nemen ons voor om daar te gaan lunchen of dineren maar dat is niet de bedoeling. Om 11 uur ’s morgens zijn ze blijkbaar al uitverkocht dus we eten Laksa als ontbijt. En het smaakt heerlijk!

Verder doen we vandaag niet zo heel veel, we lopen een beetje rond, kopen nieuwe slippers en muggenspray (die gaat hard hier) en drinken koffie bij Starbucks. ’ s Avonds eten we noodles (waarvan je de pittigheid kunt aangeven door XS t/m XXL aan te kruisen). Nog een tip van Niza. Zij gaat hier wel eens eten en kiest dan XS of S. Ik neem het zekere voor het onzekere en ga voor XS. Dat blijkt echter net zo pittig te zijn als kippensoep van Unox. Gelukkig heb ik er ook bonen bij besteld en het prutje dat daar bij zit past prima bij de noodles en geeft precies genoeg pit. Hylke gaat voor dim sums.

Onze laatste dag hier. Dat was althans de bedoeling. Maar ik heb per ongeluk de vlucht naar KL voor overmorgen geboekt ipv morgen. Oeps. Gelukkig hebben we verder nog niks geregeld voor hierna. En kunnen we nog een nacht langer in dit hotel blijven. Dan maar iets verzinnen om morgen te doen!

Vandaag gaan we in ieder geval naar Bako national park. Het oudste regenwoud van Palawan waar je de meeste kans hebt om dieren (neusapen, longtail makaken, silver leaf apen (waarvan de jonkies oranje zijn), pigtail makaken, wilde zwijnen, eekhoorns en 190 verschillende vogelsoorten) in het wild te zien. Eens kijken of we die allemaal kunnen spotten.

We nemen de lokale bus naar de plek aan de rivier waar we over moeten stappen op een boot die ons naar het schiereiland brengt en daarmee het national park Bako. Het is laagtij en we moeten wachten totdat de bootjes weer kunnen varen. En wanneer dat weer kan, zijn eerst de mensen die al aan het wachten waren aan de beurt. Na 1,5 uur is het eindelijk onze beurt. We gaan zigzaggend over de rivier om de lage stukken te vermijden en af en toe liggen we stil omdat er een stuk plastic in de schroef zit.

Het park is bijna aan het eind van de rivier, de riviermonding dus en je merkt dat doordat er golfslag is aan het eind van het tochtje (en door dat lage water natuurlijk). Ik realiseer me dat ik nog nooit een rivier in de zee heb zien uitmonden, best gaaf eigenlijk! We maken een beachlanding en lopen naar het bezoekerscentrum om ons te registreren en een van de routes uit te zoeken.

Al snel zien we de eerste aap (een makake) die niet enorm wild is want hij scharrelt rond bij het restaurant. We kiezen de witte route omdat we niet zo heel erg veel tijd meer hebben. Deze is 800 m lang en duurt volgens de info een uur. En dan moeten we nog een uur terug. We lopen door de prachtige jungle. Het pad bestaat deels uit trappen en deels uit wortels die als treden dienst doen. En dan nog het vlakke deel natuurlijk dat gewoon door het bos loopt. Het is prachtig hier (en warm!) maar geen aap te bekennen. Na een half uur zijn we al aan het eind van de route, het strand.

We chillen even op de rotsen bij het strand en dan gaan we terug richting bezoekerscentrum. En dan horen we eerst een neusaap (een grote) en vlak erna nog een. Gelukkig, toch wat wilde apen gezien.

Bij het bezoekerscentrum kopen we een ijsje dat bijna door een kleine makake wordt afgepakt. Gevaarlijk die apen!

Dan nemen we de boot terug, het is inmiddels hoogtij en de terugweg gaat een stuk sneller. We gaan op de parkeerplaats staan en wachten op de bus terug. Maar dan komen twee meisjes langs die bij ons in de boot zaten, en ze bieden ons een lift aan. Gezellig en snel!

Binnen no time zijn we weer in Kuching. ’s Avonds gaan we eten bij Top Spot, een soort Food court boven op een parkeergarage. Er zijn allerlei stalletjes met voornamelijk vis, en stal 25 is waar we moeten zijn. Ook dit is weer een tip van Niza. We kiezen allerlei lekkere dingen uit die snel gewokt en gegrild voor ons staan. We zitten aan grote ronde plastic tafels met plastic stoeltjes en het is er druk. Het eten is heerlijk.

Na het eten doen we nog een drankje en besluiten om voor morgen een tourtje te boeken naar het orang Oetang- centrum hier en de longhouses.

Dat het laagseizoen is, is ook hier duidelijk. We zijn de enigen van dit tourtje en we worden dan ook met een normale auto naar het orang Oetang centrum gebracht. We zijn er op tijd voor de feeding van 9 uur. Helaas komt er geen enkele orang Oetang opdagen. Er is nu veel fruit in het wild beschikbaar waardoor ze geen extra eten nodig hebben. Jammer! Wel ligt er een grote krokodil (achter een hek).

Daarna gaan we naar een dorpje met longhouses. Het zijn houten huizen die aan elkaar gebouwd zijn. Eigenlijk gewoon rijtjeshuizen dus. Maar dan anders. De gids legt ons uit over de gebruiken en de bouw en hoe de mensen leven. Daarna is het tijd voor een massage, dat was weer even geleden.
’s Avonds eten we bij de laatste tip van Niza: verderop in de straat van de bar (Carpenter straat) is een restaurant waar ze varkensvlees verkopen (Chong Choon Cafe). Aan de toeristen geven ze de ‘normale’ delen van het varken. De oren, voeten en organen zijn voor de locals. Prima!
Ook dit is weer een goede tip, het is heerlijk bereid en kost geen drol.

Iets heel anders: Wat me opvalt is dat best wel wat Maleisiërs veel ruimte hebben tussen de grote en de tweede teen. De eerste keer dat ik het zag bij een jongen dacht ik dat hij zijn teen miste. Maar na een paar keer natellen bleek dat hij er toch vijf had. En aan de andere voet had hij het ook. Toen ben ik er op gaan letten en nu zie ik het vaker. Ik denk dar het komt omdat velen bijna altijd op teenslippers lopen. En dan zit er dus je hele leven zo’n ding tussen die twee tenen. En dan krijg je daar dus een gat. Raar.