Bangkok is altijd een goed idee

2-5 November

Bangkok
Oriental city
But the city don't know
What the city is getting

One night in Bangkok
And the world 's your oyster
The bars are temples
But their pearls ain't free

Met een half uur vertraging (op een vlucht van een half uur) vliegen we met maatschappij Firefly eerst terug naar Penang om van daaruit door te vliegen naar Bangkok. Op Penang zien we Michel en Mirte, zij zitten op dezelfde vlucht als wij.

De rit naar stad duurt langer dan de vlucht. Eerst moeten we een uur wachten bij de taxistandplaats waarna het twee uur duurt voordat we in de stad zijn. We delen de taxi met Michel en Mirte, gezellig en het bespaart ons weer een paar euro! :-) Zij hebben een hotel vlakbij de skytrain omdat ze morgen terugvliegen naar Nederland en op die manier redelijk snel op het (andere) vliegveld zijn.

We hebben een leuk hotelletje gereserveerd op een kwartiertje lopen van Koh San Road. Lekker rustig maar snel in levendige buurt. Het enige nadeel zijn de harde matrassen.

We zijn in Bangkok om ons visum te regelen voor Myanmar. We moeten dan ook vroeg op (om 7 uur) om naar de ambassade te gaan. Met taxi, boot en metro komen we aan. We laten kopieën van de paspoorten maken (handig gelegen naast de ambassade) en dan begint het lange wachten. Om 11.15 uur leveren we de paspoorten en formulieren in en hiermee zijn de visums aangevraagd.

Ik heb altijd het idee dat een ambassade een mooi en statig gebouw is. Dat gaat hier niet op. Het gebouwtje voor de visumaanvragen is niet meer dan een hok met stoelen en loketten. Misschien ligt de echte ambassade wel hierachter.

‘s Middags gaan we fietsen met Co van Kessel. Ik heb dat in 2009 al eens gedaan en het is een superleuke manier om Bangkok van een andere kant te zien. Co (inmiddels overleden) was een Nederlander die deze ritjes heeft opgezet en zijn bedrijf is volgens mij best groot. De groep waar we in zitten is ook groot, achttien man. Waarvan 18 Nederlanders. Het zou ook eens niet..

In een lange sliert fietsen we, onder begeleiding van een Thaise gids, door de smalle straatjes van China Town. We fietsen rakelings langs mensen die hier zitten, slapen, lopen of zaken doen maar het lijkt ze niet te deren. Waarschijnlijk zijn ze die Nederlandse toeristen op de fiets inmiddels gewend.
We stoppen zo nu en dan bij een tempel voor uitleg en een foto en varen met fiets en al op een longtailboat de rivier over. We fietsen langs rijstvelden, door dorpjes in het oosten van Bangkok en krijgen een heerlijke lunch. Aan het begin van de avond zijn we weer terug bij het kantoor van Co en staat de nieuwe groep (voor de avondtocht) al klaar.

Wij nemen, samen met Debbie, David en Marleen de (grote) boot terug naar ons deel van de stad. Net als bijna alle toeristen slapen zij ook in de buurt van Koh San Road. Debbie en David werken in Zwitserland. Debbie is operatieassistent en David anesthesiemedewerker die nu voor het Nederlandse bemiddelingsbureau werkt dat bemiddelt in medisch personeel. Het bureau waar Hylke ook staat ingeschreven toen hij zelf Zwitserland- plannen had. Hoe toevallig! Het klikt dus gelijk en we gaan met ons vijven nog even wat drinken. Dat eindigt uiteindelijk in nachtelijke, enigszins dronken en heel gezellige toestanden.

Vandaag kunnen we, als het goed is, ‘middags ons visum ophalen. Maar eerst ontbijt en even uitbrakken. En we beginnen met de malariapillen aangezien Myanmar in een malariagebied ligt volgens de GGD. We maken de tocht weer naar de ambassade en stipt om15.30 worden de rijen gevormd en gaan de loketten open. Deze keer gaat het snel en binnen no time staan we dan ook weer buiten met paspoorten en Myanmar visums. We mogen erin!

Om dit te vieren zoeken we een winkelcentrum met bioscoop op. Eens kijken of James Bond hier al draait. In een winkelcentrum in de buurt is een giga-bioscoop met vanavond de première van James Bond! Helaas worden we niet uitgenodigd en gaan we naar de film Bridge of spies met Tom Hanks over het Ijzeren gordijn. Voordat de film begint moeten we opstaan voor het volkslied dat klinkt onder begeleiding van een mooie fotoreportage van de Koning.

Na de film nemen we de taxi terug naar de KSR-buurt (niet KSR zelf, daar zijn we te oud voor, veel te druk :-), vullen onze magen en ik ga voor een laatste massage. Ik schroef het gemiddelde hier even op met elke avond een, lekker!

Morgen naar Myanmar!