Gringos en duiken zonder pak
Door: Rachel
Blijf op de hoogte en volg Rachel
20 December 2008 | Panama, Panama-stad
Hola! Ik ben er weer. Was even in no-mensland zonder gelegenheid tot internetten (lekker rustig!). Alles gaat goed en hoop dat jullie een goede kerst hebben gehad! Ik ga verder met mijn verhaal. Dit is nog niet alles, de rest (plus foto´s)volgt nog.
Zaterdag 20 december
Om 6 uur weer op! We gaan met een authentieke trein langs het Panamakanaal naar Colon. Althans, dat was de bedoeling. De taxi zet ons op het verlaten station af waar de enige begroeting komt van een papegaai. Na even rondgekeken te hebben komt iemand ons vertellen dat de trein niet gaat in het weekend, F·$%&//($% Balony Planet! Met een andere taxi gaan we naar het nabij gelegen vliegveldje. Dan gooien we ons plan maar om en gaan we eerst naar de San Blas eilanden! Maar ook dat lukt niet. Alle vluchten zijn vol. De señor achter de balie biedt aan ons te brengen, alleen niet vandaag... We zoeken wel een andere oplossing! En die vinden we door met de bus te gaan. Met een touringcar gaan we naar Colon. Van daaruit nemen we de chicken bus naar Portobelo, een slaperig dorpje aan de Caribische kust.
We vinden een zeer eenvoudige hostel voor 12 dollar per kamer per nacht. Het is een betonnen kamer van 3x4m maar ja, wat kun je verwachten voor dat geld!
Portobelo heeft een aantal ruïnes van forten en na de lunch (van een señora met paars haar die wel weer commercieel is want de lunch kost $21!) gaan we op ontdekkingstocht.
Dat betekent een beetje rondlopen, op het marktje kijken (en kopen), een van de ruïnes bekijken en op zoek naar een plekje aan zee waar we kunnen zitten met een boekje.
Om een uur of 5 terug naar het ´centrum´ want er wordt een huwelijk voltrokken in de kerk. We gaan achter in de kerkbanken zitten en kijken toe. Het bruidspaar is, getuige o.a. de muziek, van Afrikaanse afkomst. Veel inwoners aan deze kant zijn een stuk donkerder dan de gemiddelde Midden-Amerikaan, dit komt door de Caribische/Afrikaanse invloeden (van de slavernij op schepen van vroeger).
In het gangpad staat een donker jongetje van een jaar of 2 te swingen op de muziek. Ritme zit duidelijk in zijn genen! Voor ons zitten 3 jongetjes van ongeveer 10 jaar die ons maar wat interessant vinden. Veel mensen (lees: mannen en jongens) trouwens ook want we worden erg vaak nagefloten. Ze zien hier niet zo vaak gringos (en daarnaast zijn we natuurlijk ook heel knap!). De jongetjes geven ons een hand en wensen ons vrede.
´s Avonds eten we bij een klein tentje waar een oud mannetje de bediening doet.Zijn vrouw staat in de keuken. We eten wederom vis (een hele witte vis en inktvis) met rijst, koolsla, bonen en platano (gebakken banaan). Dit keer betalen we maar $3,50.
Ondertussen is het feest van de bruiloft in volle gang. Op het dorpsplein (op steenworp afstand van de kerk) staan allemaal tafeltjes en stoelen. Ook is er live muziek. Het bruidspaar zit op 2 plastic stoeltjes vooraan, naast elkaar. De gasten feesten nog even door. Bij ons gaat het licht vroeg uit, het was een kort nachtje.
Op zondag staan we rustig op en lopen een rondje door het dorp. Veel mensen zijn hun huizen aan het schilderen in allerlei felle kleuren. Eerst denken we dat dit voor Kerst is maar dan horen we dat het is omdat het regenseizoen is afgelopen en dat dus nu wat handiger is.
In het kerkje steken we een kaarsje op en bekijken we de Christo Negro. Het gerucht gaat namelijk dat er hier ooit een donkere Jezus in een kist is aangespoeld.
Dan is het tijd om verder te gaan. Na 1,5 uur wachten op een bus nemen we een taxi naar Porto Lindo. Jante heeft een telefoonnummer opgeschreven van iemand die een bootje heeft en die ons naar San Blas kan brengen. Het blijkt een Belg te zijn die nu niet in de buurt is maar hij verwijst ons naar ´Hans´, een Nederlander. Hij zou ons verder kunnen helpen. In Porto Lindo aangekomen zoeken we Hans op. Hij heef hier een restaurant. Helaas is hij niet echt behulpzaam en hij verwijst ons naar Duitse Silvia die een stukje verderop een hostel heeft (Wunderbar). Zij vertelt ons wel van alles en met alle info op zak nemen we een bootje naar Isla Grande. Daar hebben we een reservering in Cabaña Super Jackson. We checken in en gaan snel naar het strand. Mooi is het hier!
Op de weg terug checken we bij de duikschool wat de mogelijkheden zijn. Eigenlijk is hij dicht maar 2 Italianen willen ook duiken dus de eigeaar van de duikschool (Andreas) zegt dat het toch kan.
We kleden ons om en kopen een paar colaatjes. Met de overgebleven bacardi van Isla Tobega gaan we aan het strand zitten en drinken we een borrel. Eten doen we in een ontzettend schattig restaurantje waar we in de tuin zitten. Ceveche vooraf en een toetje (omdat we niet hadden gereserveerd konden we geen hoofdgerecht nemen) onder het genot van een kan sangria. En passant jatten we een kerstkaarsenhoudertje.
Na het eten drinken we nog een biertje bij de lokale ´bar´. Het is meer een soort toonbank aan de straat. De locals zitten op plastic tuinstoelen op het zand. Ze zijn allemaal moe van het feest van de avond ervoor. Gelukkig willen 2 mannen wel met ons dansen.
De volgende dag meld ik me om 9 uur bij de duikschool om de spullen te passen. Een wetsuit is niet nodig volgens Andreas. Hij zegt me om 11 uur terug te komen want dan gaan we. Jante gaat niet mee deze keer, zij blijft immers nog 3 maanden dus doet een beetje zuinig.
Uiteindelijk vertrekken we om half 3... Andreas heeft zijn normale compressor (om de flessen te vullen) niet hier en de flessen moeten gevuld worden met de compressor die hij normaal gesproken voor de boor heeft. Dat duurde dus ´even´! Uren later gaan we dan eindelijk. Op 10 minuten varen ligt één van de 26 duksites die hier te vinden is. Het is een soort gangenstelsel waar we soms met moeite doorheen kunnen, erg cool. Helaas is het zonder pak toch wel koud (het water is ´maar´ 27 graden) en bij zo´n gangenstelsel is het fijn om een beetje beschermd te zijn. Andreas en de Italianen dagen wel een pak. Mmm, volgens mij waren de wetsuits niet op de duikschool aanwezig en had hij maar gezegd dat het niet nodig was!
Omdat het inmiddels al best laat is, en bewolkt, hebben we een korte tijd tussen de duiken in. We varen een klein stukje verder naar een andere site. De 2e duik is ook erg leuk. In de Caribische zee zijn geen grote scholen vissen maar we zien wel langoustines, een erg grote barracuda en mooi koraal.
Een beetje verkleumd neem ik een koude :-( douche en eten we een hapje met 2 andere Italiaanse jongens die van Silvia Jante´s nummer hebben gekregen en die ook naar San Blas gaan. Zo kunnen we samen reizen, wel zo makkelijk en leuk!
Zaterdag 20 december
Om 6 uur weer op! We gaan met een authentieke trein langs het Panamakanaal naar Colon. Althans, dat was de bedoeling. De taxi zet ons op het verlaten station af waar de enige begroeting komt van een papegaai. Na even rondgekeken te hebben komt iemand ons vertellen dat de trein niet gaat in het weekend, F·$%&//($% Balony Planet! Met een andere taxi gaan we naar het nabij gelegen vliegveldje. Dan gooien we ons plan maar om en gaan we eerst naar de San Blas eilanden! Maar ook dat lukt niet. Alle vluchten zijn vol. De señor achter de balie biedt aan ons te brengen, alleen niet vandaag... We zoeken wel een andere oplossing! En die vinden we door met de bus te gaan. Met een touringcar gaan we naar Colon. Van daaruit nemen we de chicken bus naar Portobelo, een slaperig dorpje aan de Caribische kust.
We vinden een zeer eenvoudige hostel voor 12 dollar per kamer per nacht. Het is een betonnen kamer van 3x4m maar ja, wat kun je verwachten voor dat geld!
Portobelo heeft een aantal ruïnes van forten en na de lunch (van een señora met paars haar die wel weer commercieel is want de lunch kost $21!) gaan we op ontdekkingstocht.
Dat betekent een beetje rondlopen, op het marktje kijken (en kopen), een van de ruïnes bekijken en op zoek naar een plekje aan zee waar we kunnen zitten met een boekje.
Om een uur of 5 terug naar het ´centrum´ want er wordt een huwelijk voltrokken in de kerk. We gaan achter in de kerkbanken zitten en kijken toe. Het bruidspaar is, getuige o.a. de muziek, van Afrikaanse afkomst. Veel inwoners aan deze kant zijn een stuk donkerder dan de gemiddelde Midden-Amerikaan, dit komt door de Caribische/Afrikaanse invloeden (van de slavernij op schepen van vroeger).
In het gangpad staat een donker jongetje van een jaar of 2 te swingen op de muziek. Ritme zit duidelijk in zijn genen! Voor ons zitten 3 jongetjes van ongeveer 10 jaar die ons maar wat interessant vinden. Veel mensen (lees: mannen en jongens) trouwens ook want we worden erg vaak nagefloten. Ze zien hier niet zo vaak gringos (en daarnaast zijn we natuurlijk ook heel knap!). De jongetjes geven ons een hand en wensen ons vrede.
´s Avonds eten we bij een klein tentje waar een oud mannetje de bediening doet.Zijn vrouw staat in de keuken. We eten wederom vis (een hele witte vis en inktvis) met rijst, koolsla, bonen en platano (gebakken banaan). Dit keer betalen we maar $3,50.
Ondertussen is het feest van de bruiloft in volle gang. Op het dorpsplein (op steenworp afstand van de kerk) staan allemaal tafeltjes en stoelen. Ook is er live muziek. Het bruidspaar zit op 2 plastic stoeltjes vooraan, naast elkaar. De gasten feesten nog even door. Bij ons gaat het licht vroeg uit, het was een kort nachtje.
Op zondag staan we rustig op en lopen een rondje door het dorp. Veel mensen zijn hun huizen aan het schilderen in allerlei felle kleuren. Eerst denken we dat dit voor Kerst is maar dan horen we dat het is omdat het regenseizoen is afgelopen en dat dus nu wat handiger is.
In het kerkje steken we een kaarsje op en bekijken we de Christo Negro. Het gerucht gaat namelijk dat er hier ooit een donkere Jezus in een kist is aangespoeld.
Dan is het tijd om verder te gaan. Na 1,5 uur wachten op een bus nemen we een taxi naar Porto Lindo. Jante heeft een telefoonnummer opgeschreven van iemand die een bootje heeft en die ons naar San Blas kan brengen. Het blijkt een Belg te zijn die nu niet in de buurt is maar hij verwijst ons naar ´Hans´, een Nederlander. Hij zou ons verder kunnen helpen. In Porto Lindo aangekomen zoeken we Hans op. Hij heef hier een restaurant. Helaas is hij niet echt behulpzaam en hij verwijst ons naar Duitse Silvia die een stukje verderop een hostel heeft (Wunderbar). Zij vertelt ons wel van alles en met alle info op zak nemen we een bootje naar Isla Grande. Daar hebben we een reservering in Cabaña Super Jackson. We checken in en gaan snel naar het strand. Mooi is het hier!
Op de weg terug checken we bij de duikschool wat de mogelijkheden zijn. Eigenlijk is hij dicht maar 2 Italianen willen ook duiken dus de eigeaar van de duikschool (Andreas) zegt dat het toch kan.
We kleden ons om en kopen een paar colaatjes. Met de overgebleven bacardi van Isla Tobega gaan we aan het strand zitten en drinken we een borrel. Eten doen we in een ontzettend schattig restaurantje waar we in de tuin zitten. Ceveche vooraf en een toetje (omdat we niet hadden gereserveerd konden we geen hoofdgerecht nemen) onder het genot van een kan sangria. En passant jatten we een kerstkaarsenhoudertje.
Na het eten drinken we nog een biertje bij de lokale ´bar´. Het is meer een soort toonbank aan de straat. De locals zitten op plastic tuinstoelen op het zand. Ze zijn allemaal moe van het feest van de avond ervoor. Gelukkig willen 2 mannen wel met ons dansen.
De volgende dag meld ik me om 9 uur bij de duikschool om de spullen te passen. Een wetsuit is niet nodig volgens Andreas. Hij zegt me om 11 uur terug te komen want dan gaan we. Jante gaat niet mee deze keer, zij blijft immers nog 3 maanden dus doet een beetje zuinig.
Uiteindelijk vertrekken we om half 3... Andreas heeft zijn normale compressor (om de flessen te vullen) niet hier en de flessen moeten gevuld worden met de compressor die hij normaal gesproken voor de boor heeft. Dat duurde dus ´even´! Uren later gaan we dan eindelijk. Op 10 minuten varen ligt één van de 26 duksites die hier te vinden is. Het is een soort gangenstelsel waar we soms met moeite doorheen kunnen, erg cool. Helaas is het zonder pak toch wel koud (het water is ´maar´ 27 graden) en bij zo´n gangenstelsel is het fijn om een beetje beschermd te zijn. Andreas en de Italianen dagen wel een pak. Mmm, volgens mij waren de wetsuits niet op de duikschool aanwezig en had hij maar gezegd dat het niet nodig was!
Omdat het inmiddels al best laat is, en bewolkt, hebben we een korte tijd tussen de duiken in. We varen een klein stukje verder naar een andere site. De 2e duik is ook erg leuk. In de Caribische zee zijn geen grote scholen vissen maar we zien wel langoustines, een erg grote barracuda en mooi koraal.
Een beetje verkleumd neem ik een koude :-( douche en eten we een hapje met 2 andere Italiaanse jongens die van Silvia Jante´s nummer hebben gekregen en die ook naar San Blas gaan. Zo kunnen we samen reizen, wel zo makkelijk en leuk!
-
30 December 2008 - 06:46
Judith:
Joepie, de eerste! Was vanmorgen wat vroeg klaar en nu er geen files zijn ;-) had ik nog even wat tijd over en JA, eindelijk weer een berichtje van je!
Balony Planet (BP?) klinkt prima voor de LP, belachelijk! Zou dat die schrijver zijn waar vorig jaar over bekend werd dat hij in sommige plaatsen waar hij over schreef nauwelijks of niet geweest is? Anyway, gelukkig dat het allemaal nog gelukt is, ben benieuwd naar de foto's.
Grappig zeg, dat je geen hoofdgerecht kon nemen omdat je niet gereserveerd had, hoeveel gasten waren er? Tja, moet je toch rekening mee houden met je inkoop...
Jammer hè, dat sommige mensen niet eerlijk zijn (Andreas met zijn duikpak). Heb je toch wel een leuke (sarcastische) opmerking over gemaakt?!
Alvast HAPPY NEW YEAR en (helaas voor jou) nu toch wel tot snel!
xxx -
30 December 2008 - 07:38
José:
HA. Eindelijk weer eem bericht van je.Ik begon aardig ongerust te worden, ware het niet dat ik Jantes oma heb opgespoord en van haar hoorde dat alles o.k.was met jullie. Klinkt allemaal weer zeer avontuurlijk. Nog 'n beetje Kerstmis gevierd of is dat helemaal langs jullie heen gegaan? Verheug me op de foto's. Dag schat. Geniet er nog maar van, de laatste dagen. Oei. Is het weer bijna afgelopen voor je. Aan alles komt een end. Maar medunkt, je hebt toch een onvergetelijke vakantie gehad!
xxxxxxxxxxx
Papa en mama. -
30 December 2008 - 07:45
José:
Nog even vertellen: het heeft hier vannacht zo'n graag of 9 gevroren. Bereid je maar voor.
En ook nog"een heel leuke jaarwisseling gewenst. Zes uur eerder dan wij!
Papa en mama. -
30 December 2008 - 08:23
Linda:
Hi hi,
Ik ben ook blij om weer wat van je te horen, helemaal omdat ik het doot jouw verhalen ook een beetje mee kan beleven en genieten (behalve van die duiken zonder duikpak natuurlijk, brrr ik krijg het er al koud van).
Hier is het inderdaad erg koud zoals je moeder als schreef, dus doe nog maar heel veel warmte op en knallend het nieuwe jaar in!
Kus van Linda
P.s. we vieren Joppe z'n verjaardag zondag de 4e vanaf 11 uur, als je zin en tijd hebt... -
30 December 2008 - 10:23
Margriet:
Hé die Raji,
Klinkt allemaal helemaal super. Jammer dat je vakatie weer bijna voorbij is maar ook weer gezellig om je snel te zien. Hier is het inderdaad goed koud als het nog een dag of 2 vriest dan kunnen we vanaf onze vlonder zo de schaatsen onder binden en het ijs op;-)
Een hele mooie jaarwisseling en tot gauw. Doeii Margriet -
31 December 2008 - 11:10
Petra:
Alvast unnuh gouwe roetschjsch toegewenst Raji!!!!!!
Zien en spreken elkaar gauw in het nieuwe jaar 2009!!!!!!!!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
