Nooit meer
Door: Rachel
Blijf op de hoogte en volg Rachel
08 November 2011 | Verenigde Staten, Manhattan
Laatste dag. Na een pedicure met massage (welverdiend en nodig) loop ik richting Shari. Zij heeft namelijk online boeken gekocht voor Hylke, op mijn verzoek. The art and science of cooking. Een stuk goedkoper dan in Nederland en dankzij Shari’s speurtocht op internet ook nog eens met een kortingsbon van 66 dollar besteld. De boeken (6 in totaal in een plexiglazen standaard) worden bij haar thuis bezorgd. Onderweg ga ik af en toe een Starbucks in (want gratis internet) zodat ik in de gaten kan houden wat de bezorgstatus is. Als ik lees dat de boeken zijn bezorgd loop ik snel door. Bij haar appartement aangekomen zegt de portier er niks van te weten. Gelukkig staat daar toch een doos. Een enorme doos! Mmmm, hoe ga ik die meekrijgen? In de doos zit gelukkig een kleinere doos en daarin zitten de boeken. Ze passen maar net in de meegebrachte tasjes en mijn plan om met de metro terug naar het hotel te gaan laat ik al snel vallen. Ze wegen wel 20 kilo! Dus, met lastig vast te houden boeken-in-tasjes loop ik naar de hoek van de straat en kan nog net snel een arm loslaten om een taxi aan te houden. Net op tijd ben ik terug in het hotel want we worden zo opgehaald. Inchecken van de boeken kan niet want dan beschadigen ze. Bovendien kost dat veel extra. Meenemen als handbagage en doen alsof het niet veel weegt is ook geen optie. De rest is zo lief om te helpen. Ik verdeel dus de buit, iedereen doet een boek in de handbagage en ik neem er een, met de standaard. In Nederland word ik aangehouden door de douane die zich afvraagt wat dat toch voor iets is, in die plexiglazen standaard. De rest is ondertussen al doorgelopen en ik mag gelukkig ook snel door. En daar staan Hylke, Judith en Bas ons op te wachten. Met spandoek!
De marathon van New York. Wat een ervaring. Wie had ooit gedacht dat ik m zou lopen. Ik niet in ieder geval. Maar ik heb het gedaan! En ik doe het nooit meer maar had het ook niet willen missen.
De marathon van New York. Wat een ervaring. Wie had ooit gedacht dat ik m zou lopen. Ik niet in ieder geval. Maar ik heb het gedaan! En ik doe het nooit meer maar had het ook niet willen missen.
-
06 Februari 2012 - 12:19
Judith:
Alsof ik het ook weer beleef! Nou ja, niet de voorbereiding maar wel de dagen in New York! Oh, wat vonden wij het ook spannend, iedereen sprak mij aan om samen te speculeren of je het zou halen. Natuurlijk zou je het halen, daar twijfelde ik niet aan. Maar toen je daadwerkelijk met de marathon bezig was en wij je volgden via internet en zagen dat je steeds meer moest inleveren qua tijd, toen stak toch heel even de twijfel de kop op. Maar onterecht natuurlijk! Hylke en ik zaten te stuiteren op de bank toen we zagen dat je de finish had gehaald, mama belde gelijk, Susan sms-de. Het was bijna net zo leuk als in New York :-)
TO HELL AND BACK! -
10 Februari 2012 - 14:05
Hylke:
Schatje, ik ben zo trots op je. Mooi verhaal. een hele dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
