Donsol-De jacht op walvishaaien

19-22 januari

We staan om kwart voor zes op om zeker te zijn dat we niet te laat op het vliegveld komen. Door de ultratrage wifi is online inchecken niet gelukt. We vliegen om half 10 dus als het goed is hebben we genoeg tijd. Gister hebben we er een uur over gedaan om bij ons hotel te komen.

En ja hoor, we zijn op tijd! Ruim. Binnen 20 minuten zijn we er. Genoeg tijd om rustig te ontbijten en poezenfilmpjes op Facebook te kijken.

Pinnen doen we ook maar hier want er schijnt in Donsol, maar 1 pinautomaat te zijn. Pinnen is hier sowieso een dingetje. ABN-Amro doet het helemaal niet. Gelukkig heb ik SNS en die doet het wel en ik kan meerdere keren achter elkaar pinnen. Bij de meeste banken betaal je (los van 2,25 euro van de eigen bank) ruim 6 euro per pintransactie. Je kan maar 200 euro per keer pinnen dus pinnen is dan een dure hobby. Gelukkig kost het bij Metrobank niks.

Wederom hebben we vertraging. Manilla Airport is dramatisch wat dat betreft. Ze kunnen het aantal vliegtuigen niet aan en volgens de piloot kruipt er ook nog een hoge overheidspief voor. We vertrekken een uur later dan gepland.

In Legazpi Airport aangekomen staat er gelukkig iemand met een bordje met mijn naam erop. Een klein geluksmomentje! We hadden de transfer aangevraagd, maar geen bevestiging meer gezien. Dat we bij aankomst in het hotel horen dat het 34 euro kost nemen we op de koop toe. We slapen 4 nachten in Donsol dat bekend staat om zijn walvishaaien. Er zijn meerdere plekken in de Filipijnen waar je ze kunt zien. Een ervan was net te onhandig qua reizen en op een andere plek worden ze gevoerd en schijnen ze te lijden onder de vele toeristenaantallen en dat willen we liever niet.

We checken in bij een resort met zwembad en het duurt niet lang of we liggen ernaast. Aan het eind van de dag geniet ik van een nodige pedicure met uitzicht op zee en zonsondergang. Niet slecht hier!

Vandaag gaan we op zoek naar walvishaaien. Het resort ligt naast het whale shark visitor centre en om 8 uur verzamelen we bij de receptie met andere geïnteresseerden. We lopen naar het centrum waar we ons moeten registreren, een instructievideo te zien krijgen en we duikbrillen, snorkels en zwemvliezen huren. Dan gaan we de boot op. Er mogen maximaal 6 gasten op een boot, wij zijn met z’n vijven. Er is ook een gids mee, een spotter die op de uitkijk staat (op zoek naar vinnen en schaduwen) en de kapitein.

Na een kwartier varen heeft de spotter zijn werk gedaan en moeten we ons snel klaarmaken om in het water te springen. In no time zitten de vinnen aan de voeten, is de duikbril bespuugd, uitgespoeld en klaar om op te zetten en zetten we ons schrap om ons van boord te werpen. Maar helaas, hij is weer verdwenen. Dus we varen door, heen en weer voor de kust. Het begint te regenen en te waaien en het is niet heel leuk meer. Het is saai en we hebben het koud. Na drie uur varen gaan we terug. De natuur doet wat ie wilt! Jammer soms...

Het blijft regenachtig vandaag. We lunchen, dutten en ik zit een poos met een lief poesje op schoot te internetten in het restaurant. In de middag boek ik een duiktrip voor morgen en gaan we met een Tricycle het dorp in. We pinnen nog een keer want bijna alles moet contant betaald worden en het gaat iets rapper met ons geld dan gedacht. Er is 1 pinautomaat die internationale kaarten accepteert. Alleen accepteert hij de onze niet, zowel met die van ABN als van SNS gebeurt niks. Dan maar met de Credit Card pinnen. We lopen een beetje rond en het dorpje stelt niet zo veel voor. Dus we nemen een Tricycle terug en gaan op zoek naar Barracuda, een restaurantje verderop. Het is even zoeken, maar dan heb je wel lekker eten! Hylke neemt tonijn sashimi vooraf, ik een calamarisalade. Als hoofdgerecht eten we grote gamba’s à la plancha met tomaten en basilicum. Niet goedkoop maar erg lekker.

Op tijd naar bed want ik moet morgen vroeg op om te gaan duiken! Eens kijken of ik vandaag meer geluk heb. We zijn met z’n vijven en we doen drie duiken. Eerst moeten we een stuk varen naar de eerste duikspot. Op zich is alles goed geregeld alleen moet ik vragen wie met wie duikt (buddy). Toch handig om te weten. Al na iets meer dan een half uur moeten we met z’n allen weer naar boven. Een van de Franse jongens heeft niet zo veel zuurstof meer. Op zich niet zo heel erg deze keer want hier zijn toch geen walvishaaien en manta's. Voordat we echter de tweede duik maken, vraag ik of degenen die nog wel genoeg zuurstof hebben, niet langer mogen blijven. Er zijn namelijk twee dive masters mee en nog iemand die advanced is en meeduikt. Een dive master kan dan al omhoog met degenen die niet zo veel lucht meer hebben. Dat idee wordt opgepikt en we springen het water weer in. Na 5 minuten is het zover. We zien een walvishaai! Hoe cool is dat. Hij is 6-7 meter lang, glijdt gracieus door het water en wordt begeleid door een aantal visjes die naast hem zwemmen. We kijken hem na totdat we hem niet meer zien. Check de box! Daarnaast zien we ook nog een manta. Niet zo’n grote als in Komodo, maar toch leuk.

De derde duik doen we met z’n vieren plus dive masters. Lesley is misselijk. Max en hij hebben ook een watje in hun oor gedaan nadat ze vroegen waarom ik dat had, maar bij hem helpt het wat minder. Ik heb er ook een pilletje bij geslikt en heb nergens last van. Terwijl Lesley naar de horizon staart, ben ik lekker aan het lunchen.

Gelukkig mist hij niet veel van de derde duik. Het is dezelfde duikspot als de tweede alleen deze keer geen walvishaai en geen manta. Wel Nemo die voor mijn duikbril zwemt en me aankijkt. Grappig!

De dag erna doen we nog een poging om met whalesharks te snorkelen. Met Duitser Julian en Lesley van het duiken, samen met Lesley’s vriendin Marieke en de Filipijnse jongen van Julian’s couch surfing slaapplek stappen we weer op een boot. We zitten een aantal keren klaar om te springen, maar steeds voor niks. Gelukkig is het weer een stuk beter dan eergisteren en is het erg gezellig op de boot. We vermaken ons dus wel.

In de middag boeken we de laatste overnachtingen van deze reis en werken we nog even aan onze tan bij het zwembad. Na het douchen doen we een happy hour bij de poolbar en leren we de barman zijn nieuwe favoriete cocktail te maken; Jungle Juice. Taqai!

Lesley en Marieke komen erbij zitten en samen lopen we weer naar restaurant Baracuda. Ook vanavond is het eten erg lekker. Na het eten nemen we afscheid en gaan naar bed.