Bali Seminyak- een witte kerst

24-28 december

Het is kerstavond als we, in een onweer- en regenbui aankomen in ons hotel. We kleden ons om en om 21 uur zitten we in een Spaans restaurant aan de kerstdis die bestaat uit heerlijke tapas.

Hylke komt er achter dat zijn collega Rutger ook op Bali is. We spreken af om morgen kerst met hem te vieren.

Maar eerst gaan we naar Tanah Lot. Een tempel op een rots in de zee.
Erg mooi maar super toeristisch. Voordat we er überhaupt zijn moeten we door een soort dorp met allemaal souvenirstalletjes.

’s Middags gaan we het dorp verkennen, het regent weer een beetje en het strand ziet er nogal triest uit. We lopen verder en ik ga voor een pedicure terwijl Hylke in de bar ertegenover gaat zitten. Wanneer ik er bij kom zitten, is Rutger er ook. Het wordt een gezellige middag/avond met te weinig eten, te veel bier en dronken Australiërs.

Hylke en ik lopen terug naar het hotel en vragen aan iemand de weg met behulp van Google Maps op mijn iPhone. Ik vind het wat lang duren en zeg dat hij de telefoon wel terug mag geven. Ik pak hem vast maar hij laat niet los en wil er mee wegrijden op zijn scooter. Maar daar steken we snel een stokje voor. Ik weet niet meer precies hoe we het hebben geflikt maar Hylke grijpt hem bij zijn keel, hij en zijn scooter vallen om, mijn telefoon ook (die ik snel opraap), hij staat weer op en ik zet de paraplu tegen zijn keel. Niet dat dat veel effect heeft zo’n roze parapluutje maar het voelt goed en de blik in mijn ogen zeggen genoeg, hoop ik. Hylke trapt nog even tegen zijn scooter terwijl hij er snel vandoor gaat. De lokalen die inmiddels bij ons staan spreken er schande over. Ik zie later pas dat ik een flinke schaafwond op mijn knie heb, geen idee hoe dat precies is gebeurd. Voordeel; we zijn in een keer allebei van onze hik af, ha ha. Met de adrenaline nog door onze lijven gaan we naar het hotel.

Eigenlijk was het de bedoeling dat we surfles zouden nemen vandaag. De golven zijn hier schijnbaar uitermate geschikt voor én het is mooi weer. Helaas is dat met mijn open knie geen goed idee. Bovendien heeft Hylke een kater. Dus we spenderen de ochtend en vroege middag in bed met airco en afleveringen van CSI. Ook lekker.

’s Middags gaan we wat eten en drinken en boeken we een fietstocht voor morgen die ons belooft dat we het echte Bali gaan zien. En we worden niet teleurgesteld. Met een Australisch gezin worden we met een busje naar het noorden gereden. Als we aankomen bij het beginpunt, waar we koffie en pisang goreng krijgen, ziet Hylke dat het meer waar we op uitkijken datzelfde meer is waar we aan het begin van de reis een nacht hebben geslapen. Bij die vulkaan (Gunung Batur) die we niet op zijn geklommen omdat we nog in de relaxmodus zaten. Nou, dat maken we vandaag dan goed. Alhoewel het voornamelijk bergaf is, dat dan weer wel. We fietsen met mountainbikes door dorpjes en rijstvelden en gaan op bezoek bij een oud vrouwtje dat woont in het dorpje waar de gids zelf woont. Ik mag een foto van haar maken en ze steekt haar duim op wanneer ik hem laat zien. Ze houden hier varkens en hanen. De hanen worden gebruikt voor traditionele hanengevechten. Officieel mag dit maar een keer per maand, officieus wordt het elke dag gedaan. Gelukkig zien we er geen.

We fietsen in totaal ongeveer vier uur en worden beloond met een heerlijke lunch en een koud biertje.

Fris gedoucht gaan we naar restaurant en bar Mamasan, wederom een (goede!) tip van oud-collega Fleur. Een gave en hippe plek met heerlijke cocktails en eten. Jammer dat die tips net wat duurder zijn dan streetfood. :-)

We gaan op tijd terug want we vliegen morgenvroeg om 8 uur al maar Labuan Bajo op het eiland Flores. En met Wings air mogen we maar tien kilo bagage inchecken dus we moeten creatief boekhouden door wat spullen over te hevelen naar de handbagage. Check!