Myanmar- Mandalay

5-8 november

We gaan naar Myanmar! We vliegen vanuit Bangkok naar Mandalay en nemen een shared taxi naar de stad. We worden voor ons hotel, Tiger one, afgezet. Direct worden we aangesproken door ‘Starsky’, een gids die ons de dag erna de omgeving wil laten zien. In Mandalay zelf is namelijk niet zo veel te zien.

’s Avonds lopen we door de stad en gaan op zoek naar de Sky bar die genoemd staat in de Lonely planet. Die valt tegen en is zeker geen plek waar we ook willen eten. Zo enorm ‘in the sky’ is ie bovendien niet, we kijken op de muur van het oude paleis en niet eroverheen.

De dag erna staat Starsky ons op de afgesproken tijd op te wachten met zijn pleegzoon (‘Hutch’ bestaat ook maar die is met andere klanten naar het Inle Lake). De zoon rijdt, Starsky begeleidt en vertelt (en begint zijn zin steeds met “Exsqueeze me...”).

Wat ons opvalt is dat we aan de rechterkant van de weg rijden maar dat de sturen ook rechts zitten. Starsky legt uit dat van oorsprong (althans in de Engelse koloniale tijd) men wel links reed en dat dit is veranderd na de onafhankelijkheid. En het is dus goedkoper om een auto met het stuur rechts te kopen. Zelfs de huurauto’s hebben dat, want dat is de zijne. Alleen heel af en toe een busje heeft het stuur links. Bovendien zijn bijna alle auto’s wit. Ook dit heeft een economische reden; hierdoor zijn onderdelen als deuren en motorkappen goedkoper te vervangen.

We bezoeken de oude steden rondom Mandalay: Amarapura, Inwa (Ava) en Sagaing. We bezoeken de Maha Muni Pagoda, een bekende tempel met name om de met dikke lagen bladgoud bedekte Buddha. Voor de lunch gaan we naar het Mahagandayon klooster. Honderden monniken staan daar elke dag in de rij om te lunchen met ieder hun eigen lunchbox (een soort ketel met deksel waar het eten in wordt opgeschept) en dat moment mag door toeristen worden bijgewoond. Van alle kanten op het complex komen de monniken aan en sluiten aan in de rij. We lopen rond over het complex, nemen een kijkje in de keuken en spieken door het raam van de eetzaal. Ook zien we twee mensen lopen met shirtjes waar achterop ‘Election observer’ staat. Zondag zijn, sinds 25 jaar, verkiezingen, en deze worden door o.a. de VN in de gaten gehouden.

Daarna rijden we door naar de Mandalay Hill, voor een mooi uitzicht over de stad en uiteraard een tempel. Na een lunch in een lokaal restaurantje gaan we door naar Inwa. We steken met een veerboot de rivier over (een zijtak van de Ayeyarwady rivier). Daar staan allemaal paard-en-wagens te wachten die je min of meer verplicht moet nemen om Inwa te verkennen. We bezoeken o.a. Het Maha Aungmye Bonzan-klooster en de Nanmyin Watchtower (de scheve toren van Inwa). Hylke zit voorop en ik hobbel mee in het wagentje.

Aan het eind van de middag rijden we terug naar Mandalay en stoppen we bij de U-bein brug, een prachtige teakhouten brug waar we een bootje huren om vanaf het water de zonsondergang te zien.

’s Avonds gaan we op zoek naar de Night Market om te eten maar vinden die niet (tenzij het een tl-verlichte-met-plastic-stoelen-ingericht restaurant is) en eten in plaats daarvan bij een door ons gedoopte ‘Beer & BBQ’ waar alleen locals zitten. We kiezen vlees en groenten uit, uit een vitrine die vervolgens op de bbq worden gelegd. Wij gaan alvast binnen zitten en bestellen een biertje. Iets anders verkopen ze niet, ook geen water. Maar dat geeft niks... Het eten is heerlijk.

De volgende dag gaan we met Starsky naar Pyin Oo Lwin, een leuk oud-koloniaals bergdorpje. We bezoeken de lokale markt met al zijn fruit, groenten, vis, vlees, kleding en toiletartikelen. We gaan naar het voormalige huis van de gouverneur, dat nu een hotel is (met bungalowpark) en een botanische tuin. Ook gaan we naar een waterval. Op de terugweg stoppen we op de Sagaing Hill waar we een mooi uitzicht over de omgeving hebben. We zijn eigenlijk net iets te vroeg voor de zonsopgang en, verwend dat we inmiddels zijn, besluiten deze over te slaan zodat we nog even kunnen douchen voordat de film begint. We hebben namelijk gister al kaartjes gekocht voor James Bond.

We hebben de duurste kaartjes gekocht (€3,50) en we zitten helemaal achteraan in een loveseat. Helaas is de beenruimte hier niet enorm groot maar goed. Ook hier klinkt het volkslied voor de film begint. Echter hier wordt gezongen voor de vlag en niet voor de koning (want die hebben ze hier niet meer). Wat opvalt is dat niet iedereen opstaat zoals in Bangkok. We horen de dag erna van Starsky dat dat komt omdat niet iedereen het eens is met de vlag die is veranderd door de huidige regering.

We merken ook dat Birmezen nogal laat de zaal inlopen, de film is namelijk al begonnen (in het Engels, zonder ondertiteling!) terwijl er nog steeds mensen binnen komen. Bovendien kraakt het enorm, er wordt chips en popcorn gegeten en, blijkt achteraf wanneer we de rotzooi zien, zonnebloempitjes. Ook wordt er niet gereageerd als je telefoon gaat (en je die opneemt).

Na de film lopen we terug richting hotel. Er is een soort buurtkermis voor de deur met allerlei ouderwetse spelletjes, een klein reuzenrad dat handmatig door enkele sterke mannen in beweging wordt gezet en kraampjes waar je eten kunt kopen. Aangezien we nog niet echt hebben gegeten doen we dat maar. Kwarteleitjes gebakken in een enorme poffertjespan, een soort mini-pizzaatje, ook uit de poffertjespan en een heel licht en luchtig kokospannenkoekje. Erg lekker allemaal.