Bromo

Bromo 17,18 oktober

De trein is een prima manier om te reizen op Java. Hij gaat niet heel vaak, maar het is niet duur en erg relaxed. Je kunt kiezen tussen business en executive class waarbij de laatste de duurste (en luxere is). Het is ongeveer 4 uur treinen naar Probolinggo. We kiezen voor executive class en we hebben veel beenruimte, een stopcontact en airco. Het is niet heel druk in de trein dus genoeg rust om een tukkie te doen.

In Probolinggo aangekomen nemen we met Isabelle, een Frans/Canadees meisje, de Bemo naar het busstation. Althans, dat was de bedoeling maar we worden afgezet bij een reisbureautje dat ons een tourtje naar Bromo wil verkopen. Als we duidelijk maken dat we niet geïnteresseerd zijn en we vragen waar het busstation is, wijst hij naar de overkant. Dat blijkt echter relatief te zijn. We moeten nog een kwartier lopen, in de hitte met rugzak. Op het busstation gaan er Bemo’s naar Bromo want de grote bussen komen de berg niet op.

We moeten wachten tot de Bemo vol zit, dan vertrekt hij pas. Vol betekent 15 man en dat is best veel voor een mini-bus met weinig beenruimte. Wij zijn met z’n drieën en al snel komen er twee mensen bij die ook die kant op moeten. De kosten zijn 525.000 rupia (35 euro) voor een volle Bemo en we besluiten met z'n allen na een half uur wachten om de kosten met z’n vijven te delen. Uiteindelijk komen we uit op 100.000 rupia (ruim 6 euro) per persoon. Een prima bedrag voor een rit van ruim een uur en nu hebben we wat meer ruimte. We horen verhalen van mensen die wel 6 uur hebben gewacht tot de Bemo vol zat! Daar zou ik toch geen zin in hebben en gelukkig is ons budget iets hoger om dat niet te hoeven.

Na een bumpy ride waarbij we steeds hoger de bergen in gaan, komen we aan in het dorpje vanwaar we de omliggende bergen en vulkanen op kunnen.

De Bromo is de bekendste vulkaan op Java. De berg is met 2392 meter zeker niet de hoogste berg van de regio, maar de ligging is wel zeer bijzonder. De vulkaan ligt samen met twee andere vulkanen in een zandzee van 8 bij 10 kilometer. De Bromo maakt deel uit van het Tenggermassief en is gelegen in het Nationaal Park Bromo Tengger Semeru dat in Oost-Java ligt. In 2011 is Bromo voor het laatst uitgebarsten.

Eerst op zoek naar een slaapplek. Isabelle loopt met ons mee, het andere stel heeft al wat geboekt. De homestay die ons was aanbevolen is vol maar we worden verwezen naar een andere plek. Deze homestay heeft wel plaats, een kamer waar nog een scooter in staat, met bankstel en tv, een extra slaapkamertje en een soort badkamer: een bak met water en een hurktoilet. Er is geen wastafel. Samen met Isa gaan we ervoor. Voor slechts 250.000 rupia is deze fantastische plek voor een nacht de onze! Gelukkig wordt de scooter buiten gezet...

De meeste mensen staan ook hier vroeg op om de vulkaan te beklimmen om de zonsopgang te bekijken. Wij doen dat niet maar kleden ons direct om om de berg op te gaan voor de zonsondergang. Het is een uurtje wandelen, berg op maar niet zo stijl als Ijen en we worden beloond met een fantastisch uitzicht. Een dikke rookpluim laat zien dat Bromo nog actief is.

Terug beneden gaan we eten en naar bed. Het is 20 uur...

Isa gaat wel in de ochtend de berg weer op en verrekt om half 4. Hylke staat om half 6 op en gaat een stukje wandelen op zoek naar koffie. Ik sta een uur later op. We pakken de tassen, hangen een briefje op de deur voor Isa en gaan ontbijten. Bemo’s vertekken vanaf 9 uur weer naar Probolinggo. Als ze vol zijn. Om half 9 staan we bij de ‘bushalte’ en er komen snel meer mensen bij. Na ruim een uur is het zover, we zijn met 15 personen. De rugzakken gaan op het dak en wij mogen gelukkig voorin zitten (Hylke was zo slim dit vragen) zodat we eigenlijk best goed zitten. We gaan richting busstation en dan verder naar het treinstation.