Vanuit Sanur nemen we de fast boat naar het eiland Nusa Lembongan. Op de boot klinkt de zoete muziek van Celine Dion door de speakers. Uiteraard zit er een speaker direct boven onze hoofden. Zelfs het nummer 'My heart will go on' wordt ons niet bespaard gebleven. Mmm, het nummer uit de Titanic, hopelijk blijft onze boot wel drijven....

Na zo'n 1,5 uur varen komen we heelhuids en droog aan op de plaats van bestemming (Rachel vs zeeziekte: 2-0). Celine neemt zingend afscheid van ons met de woorden "I'm alive!".

We hebben onze accommodatie al geboekt en daar worden we dan ook naar toe gebracht. Een leuk hotelletje met een kamer aan het zwembad. We brengen de dagen wederom luierend door: lezen, zwemmen, relaxen. Maar we gaan ook snorkelen. Het schijnt dat hier manta's zijn die we met snorkelen kunnen zien. En daar gaan we voor! De natuur zou echter niet de natuur zijn als ze niet te zien zijn wanneer wij er zijn. De zee is te wild en de baai is niet geschikt om in te snorkelen vandaag. Jammer jammer! Op 2 andere plekken kunnen we wel snorkelen en er is genoeg moois te zien. Rachel vs zeeziekte 3-0, met twee pilletjes.

Een andere dag huren we een scooter en verkennen we het eiland. Een deel van Nusa Lembongan is bedekt met mangroves, gaaf om te zien. En aan dit eiland zit nog een ander eilandje verbonden, met een gele brug, en daar kijken we ook even rond.

Na een paar uur gaan we terug en vervallen we in hetzelfde ritueel van luieren. De uit-knop van de relax modus kunnen we nog niet vinden.